New perspectives on Technology in Society, experimentation beyond the labaratory. Inderdaad, das nogal een titel. In dit eind vorig jaar gepubliceerde boek delen de auteurs allerlei uitkomsten van verschillende technologische experimenten. Interessant voor iedereen die zich bezighoudt met het implementeren van technologie in het algemeen en in het sociaal domein in het bijzonder. En, hoe leuk: ook lector digitalisering en veiligheid Ben Kokkeler en ik mochten een hoofdstuk verzorgen…

Over successen én obstakels

We hebben geschreven over onze ervaringen binnen jeugdzorg van de afgelopen 10 jaar, en dan specifiek over onze projectervaringen met individuele instellingen en hun jongeren. In eerste instantie zou het slechts een artikel worden, maar toen we eenmaal van start waren gegaan bleken er zóveel successen én (eerlijk = eerlijk) nog veel meer obstakels dat het als vanzelf een hoofdstuk is geworden met de mooie titel “Experimenting with ICT technologies in youth care”

Stel de cliënt centraal. Maar dan écht

Rode draad is de allesoverheersende behoefte om de cliënt centraal te stellen. En dan niet alleen op papier, maar gewoon lekker concreet in de dagelijkse praktijk. Wanneer je die cliënt zélf bijvoorbeeld vraagt naar zijn hulpverleningsbehoeften op digitaal gebied, dan komen daar heel verrassende antwoorden uit. Antwoorden die wij als it-ers, hulpverleners of managers (en dus niet eindgebruiker-zijnde, onmogelijk zelf kunnen verzinnen) Dat kan gaan over de manier waarop een simpel vragenformulier is opgebouwd, maar ook over de wijze waarop een digitale cliëntomgeving wordt ingericht.

Doen wat je zegt en zeggen wat je doet

Mijn ervaring is dat je alleen dán de beste software bouwt, als je je eindgebruiker (bij wijze van spreken óf werkelijk) naast je hebt zitten gedurende het ontwikkelingsproces. Zie het als een lego-bouwwerk: wanneer de fundering van een gebouw niet goed is, dan wordt het niets en stort de boel zó in elkaar. Daarom zou werkelijk élke organisatie het cliëntbelang boven het organisatiebelang moeten stellen, omdat dit verreweg de belangrijkste succesfactor is. Ook voor de toekomst. En op dat vlak komen we helaas nog weleens wat obstakels tegen hier en daar. Je weet wel, dat bekende verschil tussen zéggen en concreet doen… Wordt vervolgd. Want dit boek? Dat is zéker nog niet uit…